به نظر می رسد سختی های زندگی تا حدی قابل مدیریت هستند.
به اطرافیانتان نگاه کنید. هیچکس بی مشکل نیست. یکی مریض است، یکی مریض دارد. یکی بچه دار نمی شود. دیگری با اقوامش درگیر است. یکی مشکل اقتصادی دارد و دیگری درگیر درس و کنکور.
البته که این سختی ها در نگاهی کل گرا، مفید است. اما اکثریت قریب به اتفاق انسان ها این حس را ندارند و از سختی ها فراری هستند.
اگر سختی نبود، آسایش معنی نداشت.
همانطور که اگر زشت نبود، زیبا هم معنا نداشت.
اگر سختی نبود، موفقیت و تلاش برای از بین بردن آن ها و رسیدن به آسایش بی مفهوم بود.
لذا نسبت به سختی ها، نگاهتان را عوض کنید!
بسیاری از انسان های موفق (پس از تدبیر کردن برای کاهش و مدیریت سختی ها) از سختی های باقیمانده استقبال می کنند.
یکی از انسان های موفق وقتی با سختی های زندگی مواجه میشد، با خوشحالی میگفت:
«انگار پروردگار عالم ما را جزء آدم حساب کرده است که ما را دچار سختی کرده است!»
یا در رابطه با فرد دیگری از انسان های ویژه و موفق گفته اند که هر چقدر سختی ها و مشقات بیشتری به او وارد میشد، چهره او برافروخته تر، مصمم تر و پرانرژی تر میشد.
بنابراین تلاش کنید تا سختی ها را مدیریت کنید، اما اگر دچار آن شدید، با آغوش باز و سعه صدر با آن مواجه شوید.
